DEAFBLINDNESS

DEAFBLINDNESS

Deafblindness adalah kombinasi antara masalah penglihatan

 dengan masalah pendengaran. Jarang keadaan berlaku di mana

 individu deafblindness buta sepenuhnnya dan pekak sepenuhnya.

 Deafblindness berlaku kepada tiga daripada 100,000 kelahiran. 

Kanak-kanak deafblindness termasuklah kanak-kanak yang menghidap 

retinophaty of prematurity (masalah retina akibat pramatang) dan mengalami

 kehilangan pendengaran akibat meningitis. Terdapat juga individu 

deafblindness yang memang dilahirkan pekak dan mempunyai masalah
penglihatan akibat rentitis pigmentosa (Julia Jantan et.al, 2009).

Deafblindness tidak bermaksud pekak sepenuhnya 

atau buta sepenuhnya. Mereka masih lagi mempunyai 

sisa penglihatan  atau sisa pendengaran. Keadaan deafblindness 

mempengaruhi kehidupan seseorang individu bergantung kepada 

tiga perkara iaitu jenis dan tahap kebutaan dan kepekakan, 

umur ketika kehilangan penglihatan dan pendengaran serta
kehadiran kecacatan yang lain. Secara umumnya, boleh dikatakan

 bahawa deafblindness adalah keadaan di mana seseorang individu 

mengalami masalah untuk mendapat maklumat
secara visual dan auditori.

Menurut Hallahan 2003, individu deafblindness mempunyai 

ciri-ciri yang sama berkaitan pembelajaran dan interaksi iaitu 

mereka suka menyendiri, terlalu fokus kepada sesuatu perkara
sahaja atau sibuk memikirkan atau mengambil berat tentang diri

 mereka sahaja, mereka perlu untuk berasa selamat, mempunyai masalah 

dalam perkembangan dan memahami konsep,bermasalah dalam berkomunikasi

 dan berinteraksi dengan orang lain, memerlukan pengubahsuaian yang 

spesifik untuk membantu dalam pembelajaran dan berinteraksi dengan
dunia luar dan mereka mendapat faedah daripada

 arahan yang sistematik dan rutin.  Manakala menurut Richard (2003),

  sebenarnya terdapat  banyak sebab boleh terjadinya deafblindness.

Penyebab kepada deafblindness boleh dikategorikan kepada dua 

keadaan iaitu diperolehi selepas kelahiran dan keadaan kongenital 

(sejak dilahirkan).

a. Diperolehi selepas kelahiran

Keadaan deafblindness boleh terjadi selepas kelahiran berlaku

 pada pelbagai peringkat umur. Kebanyakan daripada mereka 

mengalami masalah pendengaran dan penglihatan selalunya
mempunyai kedua-dua deria tersebut. Deria-deria tersebut 

menghadapi masalah kerana penyakit, kecederaan atau f

aktor umur. Individu yang mengalami keadaan ini selalunya dapat
menggunakan maklumat dari penglihatan dan pendengaran 

yang pernah mereka alami. Kadangkala individu dilahirkan dengan 

cacat pendengaran dan memperoleh cacat penglihatan
akibat daripada glukoma atau katarak dan sebaliknya.

b. Kongenital (sejak dilahirkan)

Kongenital adalah keadaan di mana kanak-kanak dilahirkan

 dengan kedua-dua kecacatan penglihatan dan pendengaran. 

Keadaan ini berlaku kerana jangkitan semasa dalam kandungan
seperti rubela, sindrom down dan pengambilan dadah oleh ibu.

Terdapat beberapa ciri kanak-kanak deafblindness 

yang mempunyai kesan ke ataspembelajaran mereka. 

(Jamila Mohamed, 2006). 

Antara kesan ke atas pembelajarannya adalah:

i. Kesukaran dalam berkomunikasi.

Guru-guru perlukan pendekatan yang berlainan dalam

 mengajar kanak-kanak deafblindness kerana mereka

 tidak boleh mendengar dan melihat.

ii. Persepsi yang terhad.

Mereka mengalami kesukaran untuk mengaitkan dan

 menggambarkan sesuatu keadaan. Dalam erti kata lain 

mereka sukar untuk mempelajari konsep.

iii. Jangkaan.

Kesukaran dalam menjangkakan apa yang akan berlaku

 seterusnya kerana mereka tidak terdengar dan tidak terlihat 

sebarang kiu yang diberikan oleh guru.

iv. Motivasi.

Faktor motivasi tidak dapat diberikan kerana motivasi

 tersebut tidak dapat didengar dan dilihat. Pembelajaran berkait.
Tidak mampu mengaitkan antara satu perkara

 dengan perkara yang lain.

Sumber : Nota KBK 3073